Ο μόνος τρόπος είναι να ευχαριστιόμαστε τη ζωή!

“Ο μόνος τρόπος είναι να ευχαριστιόμαστε τη ζωή. Ακόμη και όταν καθόμαστε σε διαλογισμό Ζάζεν, μετρώντας την αναπνοή μας αργά σαν σαλιγκάρια, μπορούμε να ευχαριστιόμαστε τη ζωή μας, ίσως ακόμη περισσότερο και από ένα ταξίδι στο φεγγάρι.  Για το λόγο αυτό κάνουμε την πρακτική Ζάζεν.  Το περιεχόμενο της ζωής μας δεν έχει τόσο σημασία.  Το πιο σπουδαίο πράγμα είναι να είμαστε ικανοί να ευχαριστιόμαστε τη ζωή μας, χωρίς να παρασυρόμαστε από τα πράγματα”.

Shunryu Suzuki από το βιβλίο  “not always so”

Έχοντας μόλις βγει από μια εβδομάδα διαλογισμού Ζεν, αισθάνομαι έτοιμη να μοιραστώ την αγάπη, αισιοδοξία, και τον ανοικτό χώρο που πηγάζει από ένα μέρος με λιγότερες σκέψεις, λιγότερες λέξεις,  και μια πιο βαθιά σύνδεση με την αληθινή μας φύση.  Γεμάτη ευγνωμοσύνη, θα ήθελα να σας εξιστορήσω κάποιες από τις διδασκαλίες του δασκάλου μου

Reb Anderson.

Στα 20 και πλέον χρόνια που ακούω τις διαλέξεις του Reb, έχω ακούσει πολλές ιστορίες Ζεν, κόαν, σούτρας, βουδιστική ψυχολογία και μερικά πολύ πετυχημένα αστεία.  Το σημερινό πρωινό ο δάσκαλος μας ενθαρρύνει να είμαστε καλοί με τις σκέψεις μας.  Αντιλαμβάνομαι ότι αυτή ήταν πάντα η διδασκαλία του.  Ο πόνος και το στρες που αισθανόμαστε παράγονται από τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ζωή,  και το γεγονός ότι κολλάμε σε μία μόνο φάση της πραγματικότητας: αυτήν που δημιουργεί ο νους μας όσο προσπαθεί να «πιάσει» τα φαινόμενα που του παρουσιάζονται.  Πως μπορούμε να μάθουμε να μην πιανόμαστε και να ελευθερωθούμε από τις προσκολλήσεις μας?

Η φιλοσοφία του Βουδισμού λέει ότι όλα τα φαινόμενα έχουν τρία χαρακτηριστικά, ή τρεις πτυχές πραγματικότητας:

1.    Την ονειρική ή φανταστική πραγματικότητα (ο τρόπος με τον οποίο ο νους αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει όλα τα φαινόμενα, εξωτερικά και εσωτερικά).

2.    Την πραγματικότητα της αλληλούπαρξης. (ο τρόπος με τον οποίο τα πάντα είναι αλληλοσυνδεδεμένα και αλληλοεξαρτώμενα).

3.    Την υπέρτατη πραγματικότητα (ο τρόπος με τον οποίο η αληθινή μας πραγματικότητα είναι ελεύθερη και υπερβαίνει τα όρια του νου μας).

Ας προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε αυτή τη λογική στις δικές μας ιστορίες. Σύμφωνα με την πρώτη πτυχή της πραγματικότητας, οι ιστορίες που δημιουργώ στο νου μου σχετικά με σας, είναι οι δικές μου φαντασιώσεις που παράγονται από την εγωική μου συνειδητότητα. Επίσης, ότι σκέφτεστε εσείς για μένα είναι η δική σας ονειρική πραγματικότητα, δημιουργία της δικής σας προκατειλημμένης συνειδητότητας. 

Όσο προσκολλούμαστε στην ονειρική μας πραγματικότητα αισθανόμαστε πόνο και ανησυχία, που χαλαρώνουν μόνο όταν αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τη δεύτερη πτυχή της πραγματικότητας, δηλαδή το ότι εσείς κι εγώ μοιραζόμαστε μια κοινή, βαθύτερη συνειδητότητα. Είμαστε εντελώς αλληλοσυνδεδεμένοι και αλληλοεξαρτώμενοι, ακόμη και αν στην καθημερινή μας ζωή δεν διακρίνουμε εύκολα το πως το καθετί στον κόσμο μας βοηθά και μας στηρίζει. 

Το τρίτο χαρακτηριστικό των φαινομένων είναι ότι η πραγματική υπέρτατη φύση μας ρέει ακατάπαυστα, αλλά με έναν ασύλληπτο τρόπο.  Αυτή είναι η Απόλυτη πραγματικότητα, που δεν σχηματίζεται από τον ανθρώπινο νου, και δεν αγγίζεται από τις αντιλήψεις μας.  Σε αυτή την ιδέα αναφέρεται και το κλασικό ποίημα Ζεν με τίτλο «τα ρυάκια λάμπουν στο σκοτάδι», που περιγράφει την φωτεινή πτυχή της πραγματικότητας που διαχέει τα πάντα. Τη στιγμή  που θα μπορέσουμε να γευτούμε αυτή την Υπέρτατη πραγματικότητα ο κόσμος μας θα αλλάξει ριζικά.  Ο φόβος και η ανησυχία δεν υφίστανται σε αυτή την πτυχή της Υπέρτατης Ελευθερίας.

Βλέπουμε λοιπόν ότι το πεδίο της καθημερινής μας σκέψης εμμένει στην ονειρική ή φανταστική πραγματικότητα, τόσο περιορισμένη όσο και οι ιστορίες μας, η πηγή του πόνου μας.  Η πνευματική μας πρακτική, μας βοηθά να παρατηρούμε τις ιστορίες μας με υπομονή και συμπόνια, μέχρι να «ρολάρουν ανάσκελα, σαν ένα σκυλάκι που ξαπλώνει και μας δείχνει την κοιλιά του για να την χαϊδέψουμε», όπως λέει και ο Reb.

Στο επόμενο στάδιο της πρακτικής μας αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε την δεύτερη πραγματικότητα της αλληλοσύνδεσης μας.  Έτσι νοιώθουμε πιο κοντά στους άλλους και το συναίσθημα της Αγάπης που συνεπάγεται αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο την δύναμη και έλξη που έχουν οι ιστορίες μας. Ξαλαφρώνουμε πλέον από το προσωπικό μας σενάριο.

Η εμπειρία της τρίτης πτυχής, της Υπέρτατης Πραγματικότητας είναι δυνατή μόνο μέσα από την συνεχή πρακτική του διαλογισμού.  Η αφοσιωμένη πρακτική μας απελευθερώνει από τα καρμικά μας εμπόδια και ανοίγει τον δρόμο για την επιφώτιση.  Ξαφνικά, ανοίγει ο χώρος και βαδίζουμε στην άμεση πραγματικότητα του ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, ελεύθεροι και ανεμπόδιστοι.  Και έτσι μαζί μπορούμε να βιώσουμε μια δημιουργική σχέση και μια απόλυτα θετική συμβιωτική συνύπαρξη. Μαζί δημιουργούμε έναν καλύτερο κόσμο. 

Σας εύχομαι έναν καλό και δημιουργικό μήνα!