The Gift

Written on November 20, 2010.

Today was an especially rainy day here in Tassajara. Early in the morning a silver cape of clouds shrouded the sky and soon enough raindrops started coming down in determined, rhythmic waves. It got quite cold and my body could not decide whether to revel in the dreamy mystery of winter or to curl up in bed. Stepping out of the zendo early in the morning, I felt icy shivers up and down my spine and wondered, was it really that cold or was I experiencing flu symptoms?
 

 

Usually when the body goes down, the spirits follow and the mind starts feeling rather blue. Dark stories soon arrive to keep apt company to the situation, thus contributing to the misery of the moment, but strangely enough, despite the fact that my body was not well, my mind refused to commiserate. I was rather happy, in fact I felt exultant, buoyant with some strange and inexplicable inner excitement. There is so much beauty, and sheer force, a really exhilarating momentum to this blustery weather.

The sky is a dense grey, full of imminent mystery. Wind is rushing through the leaves, sending scintillating drafts through our skin; now the rain is gushing down through sudden openings in the canopy of trees. All of nature seems to tremble excitedly with this fresh rain. Who can resist the excitement of this heady dance?
I step through paddles of water. My feet are wet and freezing. Despite the seven layers of clothes, as advised by Tassajara old-timers, my thin body still trembles. Never mind, soon enough it will be 4pm, student bath time. The warm outdoor pool awaits.

I plunge in its warmth, and as the thick raindrops splash on its surface, I get to witness the mysterious union of raindrops hitting the pool, resulting in a glorious, celebratory splash, and voila! A miracle in slow motion, an explosion first and then a sparkling bubble as water meets water! I am excited with each new splash.

I watch the intimate union closely, but still, I cannot decipher which one of the players, the raindrop or the pool contributes to the creation of each glorious bubble. Nonetheless, I am privy to the miracle that comes out of this union, the dance of "intimacy" which is the main theme of Reb's, our teacher's, teaching during this practice period.

"Intimacy" as in being close. The Chinese character for this word also means: private, secret, confidential, thorough. Being so close together in this valley this fall we are to observe our moments of intimacy with each other and with ourselves. Close observation invites the secret of intimacy to be revealed. What is the secret of intimacy, indeed the secret of every exchange in our lives? Is it not to see, to detect and decipher the sacredness, the gift of every exchange?

In every moment of our lives we give and receive. Behind every exchange lies the secret of our mysterious world. It points to the divine spirit that flows and interconnects everything. In other words, every exchange is a small miracle intended to reveal to us the magic that is the essence of all that exists.

Allow me a simple example. Try to remember an especially difficult episode in your life. You have all had some difficult situation at some point in your life, a critical moment in which a gift came, an unexpected surprise that delivered you from the difficulty. You thought, "goodness, what a gift." And then maybe you can remember another time when you stepped in someone else's life and offered something as a gift, maybe a kind word, or an act of generosity? Remember that moment of connection with your own heart and with the other person? This is the intimacy we are talking about.

And here is the big secret: we live in this kind of intimacy all the time with each other. Every moment of our life is the enactment of this intimacy. And at every moment there is the gift of giving and the gift of receiving. When we are calm enough, observant enough, we can slow down and see the gift. Then the miracle of life gets revealed. Something in us goes, "wow!", and this is enlightenment.

The holi-days are coming. Make them holly-moments. Make every moment a recognition. Even the most mundane act like going to buy bread or a newspaper, being upset at the parking citation officer, or looking at a person on the street could be an opportunity to slow down, get out of our self-obsessed, tightly constructed mind; we can step out of our limited reality, wake-up and see the gift!
It takes generosity, kindness, and patience to adopt this attitude in every aspect of our lives. In fact, these are the three vows that Boddhisattvas take in the spiritual path of total emancipation. Do you feel heroic at the end of this year and the beginning of the new year?
Start by welcoming these noble virtues in your mental habits or start by seeing the gift that arises at every moment of our life.

These are my wishes for you for the new year:
*May you see the gift in every moment of your life.
*May you offer everything you do as a gift for the happiness of all beings.
*May you receive everything that comes to you as a gift.

May you espouse these 3 virtues in everything you do:
*Generosity
*Kindness
*Patience

With love and gratitude,
Vivi

 

Αγαπητοί φίλοι,

Σήμερα η μέρα κατέφθασε στην Τασσαχάρα με μια μεγάλη μπόρα. Το πρωί είδαμε τον ουρανό σκεπασμένο με ασημένια σύννεφα και αμέσως μετά άρχισαν οι βαριές στάλες της βροχής να πέφτουν βιαστικά και ρυθμικά. Η ατμόσφαιρα άρχισε να παγώνει και δεν μπορούσα να αποφασίσω αν προτιμούσα να ρεμβάσω την ομορφιά του χειμώνα ή να κουλουριαστώ στο κρεβάτι. Βγαίνοντας από το ζεντο (τη σάλα του διαλογισμού) ένοιωσα ρίγη και αναρωτήθηκα αν έκανε πράγματι τόση παγωνιά ή αν με τριγυρνούσε καμιά γρίπη.

Συνήθως όταν το σώμα πέφτει, πέφτει και η διάθεση του νου, σκοτεινιάζει και η σκέψη, αλλά αυτή τη φορά ενώ το σώμα αισθανόταν αδύναμο, ο νους μου ήταν κάπου ψηλά και υπέροχα και αρνιόταν να κατέβει για να κρατήσει κατάλληλη συντροφιά για την περίσταση. Αισθανόμουν μια περίεργη έξαρση, με είχε συνεπάρει η ομορφιά και η φόρα της βροχής.

O ουρανός ελκυστικός, γκρίζος και μυστηριώδης. Τα φύλλα τρέμουν και ο αέρας μας διαπερνά μέχρι το μεδούλι. Πότε-πότε, ξαφνικά, το σκέπαστρο των δέντρων ανοίγει και ξεχύνεται ένα βρόχινο ποτάμι. Όπου κι αν στέκεσαι είναι συναρπαστικό. Όπου κι αν πατούσες χτες, σήμερα αλλάζεις το δρόμο σου, διαλέγεις προσεκτικά τα βήματα σου για να αποφύγεις τα βιαστικά βρόχινα ρυάκια. Όλη η φύση γύρω μας πάλλετε με τη βροχή, και ποιος μπορεί να χωθεί μέσα σε ένα δωμάτιο και να χάσει στιγμές από αυτό το εορταστικό πανηγύρι;

Πλατσουρίζω στη βροχή. Τα πόδια μου είναι βρεγμένα και παγωμένα. Ντυμένη σαν κρεμμύδι και πάλι τρεμουλιάζω αλλά δε με νοιάζει. Πλησιάζει η ώρα του μπανιου-4μμ. Με περιμένει η εξωτερική πισίνα.

Βουλιάζω στο ζεστό ιαματικό νερό και όπως πέφτουν οι βαριές σταγόνες στην επιφάνεια της, παρακολουθώ τη μυστηριώδη ένωση μεταξύ σταγόνας και πισίνας σε αργή κίνηση. Η κάθε συνάντηση είναι εκρηκτική. Πρώτα ακούς το σπλας και μετά ως εκ θαύματος μια φανταστική μπουρμπουλήθρα τεράστια, διάφανη, παρουσιάζεται μπροστά σου. Παρακολουθώ όπως λέει και ο δάσκαλος μας ο Reb το θαύμα της κοντινότητας, το πάρε δώσε αυτής της συναλλαγής από το νερό της σταγόνας προς το νερό της πισίνας, που καταλήγει σε αυτό το μαγικό ΣΠΛΑΣ!

Σε αυτήν την μικρή κοιλάδα παρατηρούμε παρόμοια θαύματα με το να είμαστε τόσο κοντά ο ένας με τον άλλο και με τον εαυτό μας. Intimacy, "το να είμαστε πλησίον, κοντινά, να ερχόμαστε σε προσέγγιση,» είναι το θέμα της πρακτικής σε αυτή τη φθινοπωρινή περίοδο. Ο κινέζικος χαρακτήρας για τη λέξη αυτή συμβολίζει επίσης τα εξής: μυστικότητα, εμπιστευτικότητα, κάτι που είναι μέσα μας καθαρά προσωπικό. Δηλαδή το να παρατηρούμε κάτι από κοντά μας αποκαλύπτει το μυστικό του.

Στην κάθε στιγμή της ζωής μας δίνουμε και λαβαίνουμε. Κι έτσι η κάθε ανταλλαγή είναι ένα μικρό θαύμα που σκοπό έχει να μας αποκαλύψει την ουσία των πραγμάτων, τον τρόπο με τον οποίο τα πάντα διαχέονται από την ίδια ρέουσα δύναμη, την ίδια θεία υπόσταση της ζωής μας που καμιά φορά ξεχνάμε.

Επιτρέψατε μου ένα απλό παράδειγμα. Μπορείτε να θυμηθείτε μια δύσκολη στιγμή στη ζωή σας κάποτε που ως εκ θαύματος σας ήρθε σαν δώρο μια λύση, μια έκπληξη και σας βοήθησε να ξεπεράσετε τη δυσκολία; Σκεφτήκατε, θεέ μου τι υπέροχο δώρο η θαύμα ήταν αυτό... Και ίσως μπορείτε να θυμηθείτε και κάποια στιγμή που παίξατε εσείς ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή κάποιου άλλου βοηθώντας να ξεπεράσει μια δύσκολη στιγμή, με μια καλή λέξη που είπατε η κάποια πράξη γενναιοδωρίας. Θυμάστε το ζεστό συναίσθημα που είχατε, τη σύνδεση με την καρδιά σας και με το άλλο πρόσωπο. Για αυτή την προσέγγιση μιλάμε.

Και φτάσαμε στο μεγάλο μυστικό: αυτό το θαύμα της κοντινότητας, το ζούμε κάθε στιγμή μεταξύ μας. Σε κάθε στιγμή ζούμε το δώρο του να δίνουμε και να δεχόμαστε το αποτέλεσμα της κάθε πράξης και της κάθε συνάντησης στη ζωή μας. Όταν είμαστε αρκετά ήρεμοι μπορούμε να παρατηρήσουμε καθαρά την ουσία των συναλλαγών μας και να διακρίνουμε αυτή την ουσία, τη μυστική συναλλαγή. Έτσι αποκαλύπτεται και το δώρο της ζωής μας. Κάτι μέσα μας λέει, «μάλιστα, αυτό είναι» και ιδού η επιφώτηση.

Οι άγιες μέρες έρχονται. Κάντε τες άγιες στιγμές. Κάνετε την κάθε στιγμή ευκαιρία για αναγνώριση. Ακόμη και οι πιο ασήμαντες καθημερινές συναντήσεις όπως η στιγμή που αγοράζουμε ψωμί η εφημερίδα, ή μια στιγμή έξαρσης όπου μαλώνουμε με τον αστυνόμο που μας έδωσε την κλίση για παράνομο παρκάρισμα, ή η στιγμή που αντικρίζουμε κάποιον περαστικό, μας δίνει την ευκαιρία να σταματήσουμε το εγωκεντρικό στροβίλισμα του νου μας, να βγούμε από την περιορισμένη μας πραγματικότητα, να ξυπνήσουμε και να δούμε το δώρο.

Χρειάζεται γενναιοδωρία, ευγένεια, και υπομονή για να καλλιεργήσουμε μια τέτοια στάση στη ζωή μας. Και μάλιστα αυτά τα τρία είναι μέρος του όρκου που παίρνει ένας πνευματικός ήρωας, ένας Boddisattva στην παράδοση του Ζεν, όταν ακολουθεί το πνευματικό μονοπάτι της τέλειας απελευθέρωσης. Αισθάνεστε τον ηρωικό σας εαυτό στο τέλος του χρόνου και την αρχή του καινούργιου;

Μπορείτε να αρχίσετε με το να τηρείτε αυτές τις πνευματικές συνήθειες και με το να παρατηρείτε το δώρο που κρύβεται στην κάθε στιγμή της ζωής σας.

Σας στέλνω αυτές τις 3 ευχές για τον καινούργιο χρόνο...

*Μακάρι να βλέπετε και να αναγνωρίζετε το δώρο της κάθε στιγμής.

*Μακάρι ότι κάνετε να το προσφέρετε σαν δώρο για το καλό όλων.

*Μακάρι ότι σας έρχεται να το δέχεστε σαν δώρο.

Και σας ενθαρρύνω να υιοθετήσετε αυτές τις 3 ηρωικές πνευματικές αρχές...

*Γενναιοδωρία

*Ευγένεια/καλοσύνη

*Υπομονή

Με αγάπη και ευγνωμοσύνη

Βιβή

Letter from Tassajara!

Dear NYSY Sangha!

How is life for you these days?    

Here in this quiet zen monastery nestled in the mountains around Carmel Valley, California, life is the same as in the rest of the world. Following an intense practice program of meditation, study, and work, from the time we wake up at 3:50am till bedtime at 9:30pm, life sometimes feel like a strict prison you want to escape, and sometimes like an oasis of unbelievable beauty and unbounded freedom. And since the same things are happening everyday, one gets to realize that heaven and hell are really created in our minds.

Okay, the truth is that Tassajara is a pretty good place. I have traveled the world over and have still to find a more supportive place for a westerner who is interested in meditation practice.

Here all of nature supports you. Surrounded by mountains, mused by a river, nurtured by warm healing waters, and even teased by flies and mice, you feel ensconced by nature's magnanimity. And, equally importantly, you have a whole community, from the teachers to the kitchen crew, staff, and fellow practitioners fully engaged in this practice of "looking deeply and living in a caring compassionate way." It is a blessing to be met in such a way, to continuously realize that the everyone around is supporting you to be happy, to be yourself, or to use our teacher's expression, to "be upright" in meeting every event of your life.

Yes, I acknowledge this as a rare and precious gift, for which I have to thank all you for supporting me so I can be here, but the point I wanted to share with you is this...

Any place is a good place to practice. We can start right here. Wherever we are. I have a penpal who in prison, who has been incarcerated for almost 20 years, and he started practicing there. He says that meditation has saved his life. Meditation, or the practice of looking deeply into ourselves, gives us a chance to see how we create the world and our life in our minds. And, hopefully, seeing this process leads to freedom.

As, Dogen the classical founder of the Soto Zen tradition in Japan, wrote back in the 11th century,

"To study the way is to study the self. To study the self is to forget the self. To forget the self is to be realized by myriad things..." Therefore, I urge you to start or to continue this process of looking deeply into your life and into yourself. "Practice as if your head was on fire", to use another favorite of Dogen's expressions. This is the most fascinating journey of our lives, worth every pinch of our energy and attention.

When we start practicing we may first do it for selfish reasons, to feel good, to relax, or to overcome some problem, but what gets revealed in the process is our inter-connection with the whole world. When we think we are independent, it is really hard to make the universe work for us, but when we realize that the whole universe is expressed through us, our scope shifts, and we see ourselves practicing for the benefit of all beings.

Try this in your daily life. Make every action, every thought a gift to someone else, maybe to all beings.

When we do something for ourselves, even if we succeed, the result will find us lonely and invariably unsatisfied, but when we perform an act as an offering, our heart opens joyously, and our life becomes expansive, truly satisfying. It is then that true freedom dawns...

Allow me to share with you a passage from our teacher's book. From "Being Upright: Zen Meditation and the Bodhisatva Precepts" by Tenshin Reb Anderson.

"There are no side roads on this path, no alternatives, no choosing. Perhaps the most difficult thing is just to be ourselves. But in order to do this simple practice, we must renounce choosing and simply become the one who is chosen. As long as we're looking for alternatives to just being ourselves, we will be anxious, we will grumble, and we will complain. When we give up on any alternatives to the immediate circumstances of being ourselves, we inevitably go forward on the Buddha way without any hesitation or deliberation.



Our ancestors taught that the entire universe echoes and resonates with every one of our actions. All things are so deeply connected that at the precise moment when you are just yourself, the entire universe is just itself. When you realize yourself, all things are realized. Being realized, you are liberated from suffering. When you are liberated, the grasses and trees, mountains and rivers, and all beings are liberated. When all living beings are liberated, you are liberated." (page 202)

I bow to you with great love and respect.
May you be happy, may you be safe, may you be healthy, may you be free!

(Try this meditation on a daily basis visualizing and repeating it first for yourself, then someone you love, someone you barely know, and then someone you have a difficult time with... It is a "Love and Kindness Meditation" inspired from the Metta Sutta!)

Have a great thrilling scintillating winter season!

May there be peace and joy on earth,

Vivi

_________________________________________________________


Aγαπημένη μου σάνγκα-πνευματικοί φίλοι.
Πως πάει η ζωή για εσάς αυτές τις μέρες;

Εδώ σ' αυτό το ήσυχο μοναστήρι Ζεν, φωλιασμένο στα βουνά του Carmel Valley στην Kαλιφόρνια, η ζωή ξετυλίγεται όπως και στον υπόλοιπο κόσμο. Aκολουθώντας ένα εντατικό πρόγραμμα -από τις 3.50πμ που ξυπνάμε μέχρι τις 9.30μμ που κοιμόμαστε- η ζωή καμιά φορά φαίνεται σαν αυστηρή φυλακή και το μόνο που σκέφτεσαι είναι η απόδραση, ενώ άλλες φορές σαν όαση απίστευτης ομορφιάς και ελευθερίας. Και αφού τα ίδια πράγματα διαδραματίζονται καθημερινά, αντιλαμβάνεται κανείς ότι και η κόλαση και ο παράδεισος δημιουργούνται στο νου μας.


Εντάξει, για να λέμε την αλήθεια η Τασαχάρα δεν είναι ένα καθόλου άσχημο μέρος.
Αν είσαι άνθρωπος της δύσης και αναζητητής είναι ένα από τα καλύτερα κέντρα στον κόσμο για την εντατική άσκηση διαλογισμού.

 

Σαν να έχουν συντρέξει όλα τα στοιχεία του σύμπαντος εδώ με σκοπό να στηρίξουν την βαθειά περισυλλογή: από τη φύση, (τα βουνά, το ποτάμι, τα θερμά ιαματικά λουτρά, ακόμη και τα έντομα, και τα ζώα), που σου δημιουργούν απίστευτο δέος, μέχρι και τους ανθρώπους (από τους δασκάλους, τους μάγειρες, και όλα τα μέλη μιας ομάδας που έχει συγκεντρωθεί εδώ με την ίδια ανάγκη για προσωπική πρακτική στο διαλογισμό αλλά και την πρακτική εφαρμογή της πνευματικότητας μέσα από τις αρμονικές κοινωνικές σχέσεις μεταξύ της ομάδας).
Είναι μια αληθινά σπάνια ευκαιρία να βρίσκεσαι καθημερινά περιτριγυρισμένη από ανθρώπους που σε στηρίζουν γιατί πιστεύουν πραγματικά ότι το να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο είναι ο καλύτερος τρόπος ζωής και πνευματικότητας. Στην παράδοση του ζεν συνηθίζεται η έκφραση του να αντιμετωπίζουμε τη ζωή «beingupright", στεκόμενοι ευθυτενείς, να αντιμετωπίζουμε δηλαδη με γενναιότητα ότι συναντάμε στη ζωή μας.

Με άλλα λόγια ναι παραδέχομαι ότι το να βρίσκεσαι έτσι σε μια πνευματική κοινότητα είναι ένα σπάνιο δώρο, (και ευχαριστώ όλους εσάς που με στηρίζετε επίσης σε αυτή την απόφαση), αλλά αυτό που ήθελα να τονίσω και να μοιραστώ είναι το εξής...
Οπουδήποτε και να βρισκόμαστε είναι ένα καλό μέρος για πρακτική. Αρχίζουμε εδώ και τώρα. Όπου και να είμαστε. Έχω αλληλογραφία με κάποιον που βρίσκεται στη φυλακή εδώ και 20 χρόνια. Άρχισε το διαλογισμό πριν μερικά χρόνια και τώρα λέει ότι έχει αλλάξει ριζικά και αυτός και η ζωή του. Διαλογισμός, η πρακτική δηλαδή του να παρατηρούμε βαθειά μέσα μας, μας δίνει την ευκαιρία να δούμε το πως δημιουργούμε τον κόσμο και τη ζωή μας μέσα στον ίδιο μας το νου. Και αυτή η ανακάλυψη είναι και ο δρόμος για την ελευθερία. Αυτό εννοεί ο Νταλάι Λάμα όταν λέει, «αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε το νου σου.»

 

Όπως έγραψε και ο Ντόγκεν ο δάσκαλος που ίδρυσε το Σότο Ζεν στην Ιαπωνία τον 11ο αιώνα,
«το να μελετάς το πνευματικό μονοπάτι είναι το να μελετάς τον εαυτό. Το να μελετάς τον εαυτό είναι το να ξεχνάς τον εαυτό. Το να ξεχνάς τον εαυτό είναι το να αφυπνίζεσαι από μυριάδες πράγματα...»
Κι έτσι έχουμε την παρότρυνση να αρχίσουμε αυτή την πρακτική του να κοιτάζουμε εις βάθος μέσα μας. Ο Ντόγκεν έλεγε επίσης, «Διαλογίσου σαν να πρόκειται για τη ζωή σου-σαν να έχει πάρει το κεφάλι σου φωτιά». Άραγε τι να έχει περισσότερο ενδιαφέρον στη ζωή από το πως να εξετάσουμε το πως λειτουργούμε, το πως δημιουργούμε την ίδια μας την πραγματικότητα; Εγώ νομίζω ότι είναι το πιο ενδιαφέρον και συναρπαστικό ταξίδι και ότι αξίζει την κάθε ρανίδα ενέργειας και προσοχής μας.

Σαν πρακτική εφαρμογή αυτής της πνευματικής στάσης μπορούμε να δοκιμάσουμε το εξής:
Μπορούμε να προσφέρουμε την κάθε πράξη και την κάθε σκέψη ως δώρο προς αυτούς που αγαπάμε και εκτιμάμε ή προς όλα τα όντα. Όταν πράττουμε κάτι για τον εαυτό μας ακόμη και αν πετύχουμε το αποτέλεσμα θα μας βρει μόνους και ανικανοποίητους αλλά αν το προσφέρουμε σαν δώρο προς τους άλλους, αυτόματα η καρδιά μας ανοίγει και η ζωή μας διευρύνεται. Μας πλημμυρίζει βαθειά χαρά και ικανοποίηση. Αρχίζουμε να έχουμε την αίσθηση της πραγματικής ελευθερίας.

Επιτρέψτε μου να μοιραστώ κάτι από το βιβλίο του δασκάλου μου. Από τοβιβλίο με τον Αγγλικό τίτλο"Being Upright: Zen Meditation and the Bodhisatva Precepts" του Tenshin Reb Anderson.

«Δεν υπάρχουν παράδρομοι για αυτό το μονοπάτι, ουτε εναλλακτικοί τρόποι, ούτε διαλέγουμε. Ίσως το πιο δύσκολο πράγμα είναι το να είμαστε ο εαυτός μας. Αλλά για να είμαστε σε θέση να κάνουμε αυτή την απλή πρακτική, πρέπει να σταματήσουμε να διαλέγουμε και να αφήσουμε τη ζωή να μας διαλέξει αυτή. Όσο ψάχνουμε να βρούμε ένα άλλο εναλλακτικό τρόπο από το να είμαστε ο εαυτός μας, θα ειμαστε ανήσυχοι, θα γκρινιάζουμε, και θα παραπονιόμαστε.
Μόλις παραιτηθούμε από την προσπάθεια να ξεφύγουμε με κάποιο εναλλακτικό τρόπο από την άμεση κατάσταση του εαυτού μας, τότε αυτόματα θα προχωρήσουμε στον πνευματικό δρόμο χωρίς δισταγμό ή αμφιβολία.

Οι πρόγονοι μας δίδαξαν ότι όλο το σύμπαν αντιλαλεί και πάλεται με την κάθε μας πράξη. Όλα τα πράγματα είναι τόσο βαθειά αλληλοσυνδεδεμένα ώστε την ακριβή στιγμή που γίνεσαι απλά ο εαυτός σου, ολόκληρο το σύμπαν γίνεται απλά αυτό που είναι. Οταν αφυπνίζεσαι ως προς τον εαυτό σου, όλα τα πράγματα αφυπνίζονται. Όταν αφυπνίζεσαι απελευθερώνεσαι από τον πόνο. Όταν απελευθερώνεσαι, τα χόρτα, τα δέντρα, τα βουνά και τα ποτάμια επίσης απελευθερώνονται. Όταν όλα τα όντα απελευθερώνονται, τότε κι εσυ απελευθερώνεσαι.» (σελιδα 202).

"Σας ασπάζομαι με αγάπη και σεβασμό. Εύχομαι να είστε ευτυχισμένοι, να είστε ασφαλείς, να είστε υγιείς, να είστε ελεύθεροι."

(Δοκιμάστε αυτό τον διαλογισμό από την MettaSutta, τη Σούτρα της Αγάπης και Συμπόνιας, επαναλαμβάνοντας τη 4 φορές: προς τον εαυτό σας, προς κάποιον που αγαπάτε, προς κάποιον που μόλις γνωρίζεται, και προς κάποιον με τον οποίο αντιμετωπίζεται δυσκολίες...)

Και μακάρι να έχετε ένα γεμάτο, ευχάριστο, και συναρπαστικό χειμώνα.

Εδώ μόλις μας προετοίμασαν για το πως πρέπει να λειτουργήσουμε σε περίπτωση πλημμύρας από τις βροχές. Τα βουνά γύρω από την Τασαχάρα κάηκαν ολοσχερώς πριν 2 καλοκαίρια. Η κοινότητα της Τασσαχάρα αποχώρησε με τις ομάδες διάσωσης. Οι πυροσβέστες προειδοποίησαν ότι αν το μοναστήρι της Τασσαχάρα έμενε στη τύχη του τα πάντα θα καιγόντουσαν. Τότε τέσσερις μοναχοί γύρισαν και έσωσαν τα κτίρια με τις προσπάθειες τους. Κάθε χρόνο οι αρχές δίνουν προειδοποίηση ότι τα γύρω βουνά και ποτάμια μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές πλημμύρες και κίνδυνο ζωής στην Τασσαχάρα, που είναι χαμηλά στο βάθος της κοιλάδας. Με τις προσπάθειες όλων εδώ μέχρι φέτος οι πλημμύρες έκαναν ζημιά αλλά όχι ανεπανόρθωτη. Αυτό ελπίζουμε και για φέτος.

Σας φιλώ και σας σκέφτομαι με αγάπη.
Ειρήνη και χαρά σε όλη τη γη,
Βιβή